Stiekem heeft hij wel een beetje spijt. Het liefst had hij nog doorgegaan als trainer bij GAC. En toen het pas een keertje nodig was, is hij al ingevallen. Want, hij was er toch. Maar Jan weet ook heel goed waarom hij vorige maand is gestopt. ‘Op deze manier kon ik zelf het moment bepalen. Ik wilde niet net zo lang doorgaan tot ik gedwongen moet stoppen omdat het fysiek niet meer gaat.’
En dus maakte hij vorig jaar op zijn tachtigste verjaardag de keuze om nog één jaar door te gaan. Lekker veilig, want een jaar duurt lang. Maar deze periode om aan het idee te wennen ging sneller dan hij had gedacht. En toen de zomervakantie was afgelopen, begon Jan steeds meer op te zien tegen de laatste training. ‘Nog drie keer, nog twee keer… Het moment kwam steeds dichterbij. Ik vond het maar niks.’